کد مطلب:33566 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:107

مسلما مقصود امیرالمومنین (ع) و نیز قرآن از «حكمت» آن چیزهایی نیست كه فیلسوفان در كتابهای فلسفه آورده اند. خداوند كه «حكیم» نامیده می شود بدان معنا نیست كه «فیلسوف» و «فلسفه دان» است. در اینجا نیز كه امیرالمومنین (ع) فرزند خود را توصیه می كنند كه دل تاریك خود را به نور حكمت روشن كند، منظورشان این نیست كه فرزندشان به دنبال تحصیل فلسفه های رسمی و متداول و مدرسی برود و از اقوال فیلسوفان آگاهی بیابد.

سخن این نیست كه فلسفه، نا مقبول یا خلاف شرع است. پرسش این است كه توصیه و ترغیب قرآن و پیشوایان دین متوجه كدام نوع از حكمت است؟